hacı abiyi yolcu ettik…

DSCN0961 köye geldiğimizin onuncu günü. içimdeki sıkıntı had safhada. hacı abi için hastaneye gidenler, umutsuzca konuşuyor ve akşam sabah bekliyoruz diyorlardı, beklenen son için. haber sabah saatlerinde geldi. hacı selahaddin ruhunu teslim etmiş, Rabbisine kavuşmuştu. bütün köy kahve yanına akın etmiş, taziye için kardeşlerine bacılarına sarılıyor, acıyı paylaşmaya çalışıyordu. ancak ateş düştüğü yeri yakmış, bütün süleymangiller taziyeleri kabul ediyordu. istanbuldan zaten gelmiş olan kardeşler, beklenen son olmasına karşın, erken gelen ölümü kabullenmekte zorlanıyordu. hemen inna lillahi ve inna ileyhi raciun dedim. öyle ya On’dan geldik yine O’na döneceğiz…

cumartesi günü sabah saatlerinde gerçekleşen ölüm üzerine uzaktan gelecek birkaç kişi için cenaze pazar günü öğlene ertelenmişti. oysa cenaze toprağını ister denir, cumartesi defin işlemi yapılsa yerinde olurdu. ancak bu gibi zamanlarda söylenecek sözler ters anlaşılabilir, gereksiz polemiklere sebep olabilirdi.

pazar günü sabah vakitlerinden itibaren harşitten aşağısı ve tireboludan yukarısı aktı geldi cenazeye. tirebolu imam hatip lisesinde uzun yıllar yaptığı görev nedeniyle çavuşlu eski belediye başkanı fahri şirini bile gördüm bir ara. fahri şirin imam hatip lisesinde uzun yıllar görev yaptığından tanıyordu, hacı abiyi. zaten yeni müdür de yaptığı konuşmada hacı abiyi anlattı, uzun uzun.

kahye yanı sahil camii açılalı beri böyle bir cemaat görmemişti herhalde. iki katlı cami ve önünde bulunan bütün müştemilat ve cami bahçesi dolmuş, cemaat yola kadar uzamıştı. kimse ölümü istemez ama ölünce de böyle bir cemaat tarafından “Allah rahmet eylesin, iyi insandı”  denmeyi herkes arzular herhalde…

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bizim Köy

Resim
ben lise ikinci sınıfta okuyorum. İstanbul vefa poyraz lisesi öğrencisiyim. Adım İbrahim Balcıoğlu. Burada okuyorsam da gönlüm hep köyümde ve köylümün yanındadır. Çünkü köyden kopmuş değilim ve kopmam da. Büyükbabam, büyük anam, annem ve kardeşlerim hep köydeler. Okul dağıldıktan sonra ben de gidiyorum. bizim köyümüz Giresun’a bağlı Tirebolu ilçesinin kuzgun köyü'dür. İlçeye 17 km.dir. Düz toprak bir yoldur. Minibüs veya kamyonlarla yolculuk yapılır. Köyümüz Harşit deresi vadisinin sağ yamacı üzerine kuruludur. 140 hane ve 1000 kadar nüfusu vardır. Oldukça dağınık bir görünümü vardır. Her tarafı yeşilliklerle kaplıdır. Bunun yanı sıra arazi çok eğilimlidir. Diyebilirim ki ağaçlar ve fındık fidanı olmasa bir tutam toprak kalmaz, dereye iner. Köyümüzün suyu boldur. geçen yıl YSE tarafından yaptırılan su şebekesiyle köyümüz daha da bolluğa kavuşmuştur. köyümüzün geçimi fındıktır. Bazısının bir ila iki ton arası fındığı olur. Bazılarının da iki tondan fazla olur ama sayısı azdır. Ç
Devamı

Mahalli İdareler Secimi ve Ortaya Çıkan Haksızlıklar

Mahalli idareler seçimlerinden yeni çıktık. Adaylar ve partiler daha seçim yorgunluğunu üzerlerinden atamadılar. Belki birçokları seçimden başarısız çıkmanın şokunu yaşarken birçoğu da zafer sarhoşluğu içersinde bulunuyor. 1 Ocakta başlayan seçim dönemi 29 Mart Pazar günü yapılan seçimlerle sona ererken arkasında birçok soru işaretleri bıraktı. Sınıfta yakılan, çöplükte bulunduğu söylenen oy pusulaları ve geçersiz sayılan milyonlarca oy yanında kanunen çöpe atılan, silinen ve yok farz edilen oyları kimse gündeme getirmiyor. Bilindiği gibi mahalli idareler seçimlerini düzenleyen kanun 1984 yılında çıkarılan 2972 sayılı Mahalli İdareler Seçim Yasasıdır. Bu yasa partilerin ve bağımsız adayların nasıl aday göstereceklerini, nasıl seçileceklerini ve seçimlerin nasıl düzenleneceğini gösteren çok da eski olmayan bir yasadır. Yasanın bazı maddelerinde sonraki tarihlerde bazı değişiklikler yapılmışsa da seçim sonuçlarını tespit ve tayin eden 23. maddesinin sadece kontenjan üyelerinin bölme iş
Devamı

Giresun Dernekçiliğinin Serencamı…

Resim
Giresun dernekçiliğinin tarihi gurbetçilikle başlar. Dernekçilik hemşerilerin bir arada bulunma ihtiyacı ile ortaya çıkmıştır. İlk derneklerin de Alucra ve Şebinkarahisarlılarca kurulması da tesadüf değildir. Bu iki ilçemiz diğer ilçelere göre daha önce gurbete çıkmışlar ve ilk dernekleri de onlar kurmuşlardır. 5-10 yıl önce 1957 yılında kurulan Alucra Çamlıyayla Köyü Derneğini görünce şaşırmıştım. Şebinkarahisarlıların da 50-60 yıllık dernek vakıfları olduğunu biliyoruz. Ancak dernekçilikte esas patlama 1990’ların başından itibaren olmuştur. Bu yılardan sonra Giresun’un neredeyse her ilçesi ve köyü adına İstanbul’da dernekler kurulmuştur. Bu sayının bir zamanlar 450-500 e kadar çıktığı söyleniyordu. Şimdilerde ne kadar olduğunu bilen var mı acaba. O yıllarda kurulan Giresun Dernekler Birliği de bunlardan biriydi, bildiğim kadarıyla hala varlığını sürdürüyor. Bu dernek isminden de anlaşılacağı gibi birlik ismini özellikle seçmiş ve onu öylece tescil ettirmişti. Esasında birlik b
Devamı